![](bocznice/bpokrok/1m.jpg)
Kopalnia węgla kamiennego
Habsburg (w kolejnych latach znana pod nazwami
Pokrok (
Postęp) i
Julius Fučík 1) w Pietwałdzie została oddana do eksploatacji 29 maja 1912 roku, a zgłębiono tu ostatecznie dwa szyby o głębokościach 979,88 m (zjazdowo-materiałowy) i 779,62 m (skipowy). W latach 1915-1975 funkcjonowała tu kolej linowa, którą transportowano węgiel z kopalni
Albrecht (
Hedvika) do zakładu przeróbczego kopalni
Habsburg (
Pokrok). Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku
Pokrok włączony został do kompleksu kopalń nazwanych imieniem komunistycznego działacza Juliusa Fučíka. Zmieniono jej nazwę na
Julius Fučík 1, a oprócz niej do zespołu włączono także kopalnie
Hedvika w Pietwałdzie (Fučík 2),
Ludvík w Radwanicach (Fučík 3) i
ofie w Orłowej (Fučík 5). Największe roczne wydobycie osiągnięto w roku 1964 (902072 ton), ale od roku 1981 zaczęło ono systematycznie spadać. Początkowo likwidację kopalni planowano już w roku 1995, ale ostatecznie wydobycie wstrzymano 28 lutego 1998 roku, a ostatni wagon z węglem wyjechał 2 marca 1998 roku. W roku 2000 zasypano szyby, wyburzono wieżę wyciągową szybu skipowego, natomiast wieżę wyciągową szybu zjazdowego zbudowaną w roku 1912 wpisano do rejestru zabytków, a w roku 2010 zakonserwowano i zabezpieczono jako zabytek techniki. W kolejnych latach wyburzono zasadniczą część infrastruktury kopalni pozostawiając (prócz zabytkowej wieży) jedynie zabytkowy budynek warsztatowy oraz budynek dawniej mieszczący niewielką lokomotywownię.
![](bocznice/bpokrok/fuci008m.jpg)
Na potrzeby kopalni wybudowano bocznicę o długości ok. 4 kilometrów, która rozpoczynała się na
stacji w Szumbarku (obecnie stacja Havířov) i przebiegała następnie w kierunku północnym do kopalni w Pietwałdzie. Po włączeniu kopalni
Pokrok do kompleksu
Julius Fučík wybudowano tor wiodący z jej terenu w kierunku południowo-zachodnim i łączący ją z bocznicą kopalni
Ludvík w Radwanicach (Fučík 3). Dzięki temu stworzono bezpośrednie połączenie wszystkich kopalń kompleksu
Julius Fučík. Po zakończeniu wydobycia w roku 1998 zaprzestano wykorzystywania bocznicy i rozpoczęto jej rozbiórkę, jednakże dłuższe fragmenty torów istniały jeszcze do okolic roku 2010. W obecnej chwili pozostał jedynie początkowy jej fragment służący obecnie dojazdowi ze stacji Havířov do
terminalu kontenerowego w Szonowie. Do dziś widoczny jest ślad dawnej linii, a z obiektów infrastruktury przetrwały dwa słupki kilometrażowe w km 2,0 i 3,0 linii, krótkie fragmenty szyn na trzech przejazdach kolejowych oraz pozostałości przyczółków dwóch wiaduktów dawniej przebiegających nad torowiskiem. Na dawnym terenie kopalni ślad torowisk został zupełnie zatarty.
Tor łączący kopalnię z bocznicą kopalni
Ludvík w Radwanicach również został zdemontowany, ale jego ślad w początkowym fragmencie w roku 2013 był jeszcze doskonale widoczny dzięki tłuczniowi, który nie został wybrany na dość wysokim nasypie. W Pietwałdzie zachował sie także betonowy wiadukt tej łącznicy nad ulicą Szonowską.
Opis: Maciej Dembiniok, zdjęcia: Maciej Dembiniok, Radosław Kazimierowicz i Łukasz Maryńczak. Zdjęcia wykonano w lipcu 2013 roku.