stacja

Strumień (1925-1939) Schwarzwasser (1939-1945) Strumień (1945-)

Tablica przyjazdów | Tablica odjazdów

Stacja została otwarta dla ruchu osobowego 15 marca 1925 roku i tym samym miasto Strumień zyskało połączenie normalnotorowej kolei żelaznej (od roku 1911 funkcjonowała kolej wąskotorowa łącząca miasto ze stacją w Chybiu). Pierwszy stacyjny rozkład jazdy z roku 1925 ↴

Stacja została ulokowana w zachodniej części miasta (na terenie dawnego folwarku Komory). Jej budowa przecięła dawny trakt łączący Cieszyn z Oświęcimiem przez Pszczynę (jej nowym obejściem są obecne fragmenty ulic 1 Maja, Cieszyńskiej oraz przejazd kolejowy przy północnej głowicy rozjazdowej stacji). Stacja i dochodzące do niej linie kolejowe są zbudowane częściowo na nasypach.

Wybudowano tu murowany budynek dworcowy z poczekalnią, kasami i zadaszoną wiatą od strony peronu, nastawnię oraz magazyn stacyjny z rampą, a w roku 1928 dobudowano wieżę wodną. Na potrzeby pracowników obok zabudowań stacyjnych przy ulicy Kolejowej 2 oddano również murowany budynek mieszkalny. Od początku istnienia stacji jej sporym mankamentem było znaczne oddalenie od centrum miasta.

W sobotę 18 września 1926 roku o godzinie 3:12 w nocy miało miejsce na stacji wykolejenie czterech wagonów pociągu towarowego nr 3085 wiozącego koks i materiały wybuchowe używane w wydobyciu węgla. Na szczęście nie odnotowano strat w ludziach, a zniszczenia były niewielkie.

Szczytowy okres przewozów pasażerskich na stacji przypadał na lata 60. XX wieku, kiedy to prócz lokalnych pociągów do Pawłowic Śląskich, Chybia czy Skoczowa, zatrzymywały się tu składy do Katowic, Mysłowic czy Wisły Głębce. Kasa biletowa oraz poczekalnia (w zimie ogrzewana piecem kaflowym) w okresie powojennym funkcjonowały w północnej części budynku dworcowego. Zostały one zamknięte ok. 2000 roku.

Stacyjny plakatowy rozkład jazdy z przełomu lat 1961/1962

Rampa towarowa obsługiwała po II wojnie światowej załadunki oraz wyładunki materiałów dla m.in. tutejszego składu opału, przedsiębiorstwa wodociągowego, cegielni, zakładu produkującego palety oraz tartaku.

Stacja przebudowana została podczas elektryfikacji linii w roku 1973 i ukończonej w roku 1980 budowy drugiego toru na odcinku Dębina - Chybie - uzyskała wówczas trzy tory główne i jeden boczny, który poprowadzono pod rampę czołowo-boczną zlokalizowaną obok nastawni oraz jeden niski peron wyspowy o długości 254 metrów z nawierzchnią z płyt betonowych i oświetleniem. Ruch pociągów prowadzony był przez nastawnie St i St1, które wyposażone zostały w urządzenia mechaniczne scentralizowane z sygnalizacją świetlną. Z nastawni dysponującej obsługiwano również od tej pory rogatki na przejeździe z ulicą 1 Maja.

Ze względu na zawieszenie lokalnych przewozów osobowych na odcinku linii od Chybia stacja została zamknięta dla ruchu pasażerskiego 31 marca 2004 roku.

Podczas modernizacji linii prowadzonej w latach 2017-2019 na stacji m.in. wymieniono nawierzchnię torową i zamontowano urządzenia elektrycznego ogrzewania rozjazdów, wymieniono urządzenia sterowania ruchem kolejowym, zlikwidowano tor boczny z rampą czołowo-boczną oraz wyburzono nastawnię St1.

Od 9 grudnia 2018 roku ze stacji w weekendy zaczęły odjeżdżać pociągi do Wisły Głębce i do Gliwic przez Rybnik i Knurów (nazwa handlowa „Kubalonka”). W związku z tym zarządca infrastruktury PKP Polskie Linie Kolejowe wykonał na stacji prace przygotowawcze umożliwiające pasażerom bezpieczne korzystanie z niedostępnej od 14 lat infrastruktury.

Ponowne zawieszenie przewozów pasażerskich miało miejsce od 15 marca do 12 grudnia 2020 roku i związane było z pracami rewitalizacyjnymi linii do Wisły. Nie przewidziano wówczas zastępczej komunikacji autobusowej.

Obecnie ze stacji kursują pociągi do Wisły Głębiec, Zwardonia, Bielska-Białej, Rajczy, Rybnika, Raciborza, Wodzisława Śląskiego oraz Brzegu (przez Kędzierzyn-Koźle, Zdzieszowice, Opole).

W granicach stacji znajduje się most na rzece Wiśle, który linia kolejowa przecina tuż za południową głowicą rozjazdową. Został on wybudowany w roku 1924, początkowo jako konstrukcja tymczasowa. W latach 1935-36 oddano nowy, stały obiekt mostowy o pięciu przęsłach z żelbetonowych dźwigarów o rozpiętości 10,1 metra nad terenem zalewowym rzeki oraz o jednej kratownicy o rozpiętości 48,8 metra nad samym jej korytem. Łączna długość nowego mostu wyniosła 114,68 metra, a koszt budowy 324 000 ówczesnych złotych. Podczas budowy drugiego toru na linii pod koniec lat 70. XX wieku wybudowano obok drugi most o podobnej konstrukcji. Oba przeszły remont w latach 2017-18.

Ze stacji wiedzie pieszy nizinny szlak turystyczny - Szlak Południowy - do Nowego Bierunia przez Wisłę Małą, Pszczynę, Studzienice, Paprocany i Bieruń o długości 61,5 km.

Zgodnie z danymi Urzędu Transportu Kolejowego dobowa wymiana pasażerska (czyli liczba podróżnych wsiadających i wysiadających każdej doby) na stacji w latach 2018-2023 wynosiła 0 - 9 osób.

Położona jest na wysokości 262 m n.p.m.

Informacje pochodzą m.in. z książki „Strumień (z dziejów miasta od jego początków do 1939 r.)” wydanej przez Komitet Obchodów 500-lecia Strumienia w 1983 roku oraz od mieszkańców miasta.